Van ruilen komt niet altijd huilen

Het begon allemaal met een appje van ‘de zus’. Of ik wat van onze walnoten wilde ruilen tegen enkele kweeperen van hun boom. Zo gezegd, zo gedaan! Met de herinnering (voor de nieuwsgierigen: zie https://www.engrosendetail.nl/2020/10/21/p%C3%A2te-de-coings/ ) aan zowel de noeste arbeid om pâte de coings te maken én het genot van het slokje kweeperenlikeur, besloot ik deze keer voor de likeur te gaan. Dat is niet veel werk, maar daar staat tegenover dat je weer veel geduld moet hebben. Het proces van ‘kweeperen op sterke drank’  naar een likeur voltrekt zich wonderlijk. Van een pot met mooie peren verandert het geheel in een onooglijk goedje. 

Voor degene die het desondanks ook eens wil proberen: 

Krijg (of koop) drie flinke kweeperen. Was de peren, schil ze, klokhuis eruit en snijdt in plakjes. Leg in een schone pot met stevige deksel. Ik gebruikte weckpotten. Voeg 300 gr suiker toe, een handvol amandelen en een opengesneden vanillepeul. Of – als je die, zoals ik, niet in huis hebt – next best een klein scheutje vanille-essence. Komt allemaal niet zo nauw. Voeg een liter gin, wodka of jenever toe. De peren moeten onder staan. Zet zo’n tien weken weg op een donkere plaats. 

Elke week een keer goed schudden, zodat de suiker helemaal oplost.

Vandaag waren de tien weken om. En dan begint het zeven. Eerst het grove werk om de likeur te scheiden van de peren en amandelen. Dan houd je een troebel goedje over. Dus dan ook nog met een koffiefilter. Duurt ook weer een tijdje (gelukkig geen tien weken) maar dan heb je wel een mooie heldere vloeistof. 

Straks gaan we het proberen! Met allebei een booster in de arm hebben we wel wat te vieren.

Ps: de peren en amandelen staan met een steranijs en kaneelstokje te pruttelen op het fornuis. Misschien kunnen we daar ook nog iets lekkers van maken.